Ik geniet om te zien hoe ze daar zit.
Ik kijk gebiologeerd hoe ze bij elke hap gaan haar ogen sluit. Zelfs een blinde kan zien dat het haar smaakt. Ze, dat is mijn oma. Of "oma" zoals ze door de hele familie en een aantal inwoners van het Halse centrum genoemd wordt. Sinds een 10-tal dagen is ze inwoner van de afdeling paliatieve zorgen van het ziekenhuis in Halle. Kanker heeft haar bijna klein gekregen, maar nog niet helemaal. Oma is een taaie. Ze geeft niet op en geniet van elke hap lasagne die ze kan binnen spelen. Het doet haar plezier, en het doet mij plezier.